Sol Ayağım, yönetmenliğini Jim Sheridan’ın yaptığı, oyuncularını Daniel Day-Lewis, Brenda Fricker, Alison Whelan oluşturduğu İngiltere, İrlanda yapımı dram filmiydi. Kitaptan uyarlanan film, en iyi film dâhil olmak üzere toplam beş dalda Oscar’a aday olmuştu. Daniel Day-Lewis ile Brenda Fricker’a oyunculuk dallarında ödül kazandırmıştır.
Beyin felci geçiren Christy Brown’un yaşam mücadelesini anlatıldığı kadar toplumun bu konulara olan yanlış bakışını da eleştiriyordu. Ailenin onu saklamaya çalışması diğer çocuklarına eğitim verirken o öğrenemez diye bir tarafa itmesi. Diğer çocuklar tarafından alay konusu olması vs…
Christy Brown, çevresinin ve ailesinin küçümsemesine aldırmadan sadece sol ayağını kullanarak, roman ve şiirleriyle, İrlanda edebiyatının saygın isimleri arasına girmeyi başarmıştır. Ayrıca çocukken çizdiği resimlerle de başarı sağlayıp, sergiler açmıştır.
Film bu haliyle bana, Mucize’deki Aziz’i, Her Şeyin Teorisi’ndeki, Steve Hokmen’ı anımsattı. Aynı şekilde Akıl Oyunları’ndaki Jonh Nash de toplumun yargılarına aldırmadan, azimle çalışarak Nobel’i almıştı.
Christy Brown’un aynı adlı kitabından uyarlanan film, kitap kadar sıcak olmuştu. Nemesis Yayınları’ndan çıkan kitabın çevirmeni Filiz Kahraman’dı. Bir cesaret hikâyesinin, öğrenme azminin, duyarlı bir zekânın hayal gücüyle birleşmesinin sonucu anlatıyordu kitapta.
Yazar, duygusal bir dille ve bütün samimiyetini kullanarak yazmıştı, Sol Ayağım’ı.Bu haliyle büyüleyici ve okuyana ilham veren bir kitaptı.
Christy Brown’un duygulu ve sevgi dolu itirafları arasında şu cümleleri dikkatimi çekti: “Uyku dışında beni hiç terk etmeyen vahşi, sert, yılan gibi kıvrak bir hareket biçimim vardı. Parmaklarım sürekli bükülmüş ve kıvrılmış haldeydi; kollarım arkaya sarkıyordu; sık sık kasılıyordum; başımda yanlara ve arkaya kayıyordu. Garip, küçük, şekilsiz bir tiptim. Yamuk yumuk kaslar ve çarpık sinirler yığını olarak etrafım beni seven benim için umut besleyen ailemle çevrili oluyordu. Diğerleriyle koşmak ve oynamak için can atıyordum; ama bağlarımdan kurtaramıyordum.”
Daha önce izlediğim, Cennetin Rengi, Her Çocuk Özeldir’i anımsatan film, bu haliyle beni umutlandırdı. Kitabının içindeki umut, filme de geçmiş olacak ki benimle beraber birçok kişi olumlu oy kullanmıştı.
İnsanın kaderinin doğumla ters gittiği düşünülse de, akıllı biri sadece, sol ayağını kullanarak, İrlanda’nın en akılcı yazarları arasına girmeyi başarabilirdi. Buna en iyi örnekse; Christy Brown’du.
Gerek kitap ve gerekse film, umut aşılayan, insanın isterse tek ayağını kullanarak neler yapabileceğini anlatan, ümit verici eserlerdi.
Neslihan Minel
