Hep şöyle bir cümle kurulur. İki bin yirmi dört bana yaramadı. Yeni yıl iyi gelmedi. Ocak ayının sonuna doğru vücudumun ayarları bozuldu. Önce grip...

Tam unutmaya başlamıştık. İnsanlar televizyonlardaki deprem uzmanlarından sıkılmıştı. Her şey eski hamam, eski tas haline dönüyordu yeniden deprem oldu. İran’da oldu, Van’da köylülerimiz öldü....

Mart sonunda okulun yanındaki bahçede kaysılar çiçek açardı. Karıncalar uyanırdı, toprak uyanırdı, kuşlar ve kaplumbağalar… Kaysı çiçekleri aşağıdaki anızlara titreyerek uçardı. İçimizde tarifsiz bir...

Trenden sıkılmıştım, uçaktan, vapurdan, helikopter ve otobüslerden… Rüyada bile olsa ayaklarımın altında toprağı hissetmeyi istiyordum. Fakat bir rüyanın içinde gezip dolaşıyorsanız sizi kovalayan köpekten...

Yağmur yağıyor. Öfkeli bir rüzgar kucağına doldurup uzaklardan getirdiği damlalara taş atar gibi toprağa fırlatıyor. Kaldırımlara, caddelere, yapraklı ağaçlara ve sokak lambalarının ışığına......