Can sıkıntısı ile ilgili olarak bazen boyumu aşan cümleler yazıyorum. Özür dilerim. Bundan sonra daha adil olmaya özen göstereceğim. Çok sevdiğim öğretmenlerimden...

Öğlen sıcağı ve tepemizdeki güneş dikenli teller gibi tenimi yırtıyordu. Asfaltın kıyısındaki ağaçların gölgesinden yürümeye çalıyordum. Yolun zifti kaynamış kara lastik ayakkabılarıma yapışıyordu. Demir...

Benim ülkemde herkes her konuda bilgilidir. Öğrenmemek ayıp değil bilmemek ayıptır. Felsefe falan yapmıyorum. Gazete , kitap, dergi okumaz ama politika bilir, futbol...

Şakacıktan söylediğimi, mizah olsun diye böyle cümleler kurduğumu düşünenler var. İster inanın ister inanmayın. Küçücük bir insanım ben. Sıradan, basit... İnsanları şaşkınlığa uğratacak, hayretler...

Almanya’ya geldikten sonra üç koca yıl memlekete dönemedim. Anama sattığı tarlanın parasını ödedim. Üç yıl bu dile kolay. Memleket hasreti içimde kocaman bir ateş…...