AKLIMDA ŞABAN GİDER VAR, AMA ANLATAMIYORUM Yazmak kendi kendine konuşmaktır. Tam bir delilik hali yani… Böyle bir tanımdan yola çıkınca yazdıklarını paylaşmak ise ben deliyim...

Bir okulun üçüncü katındaydım. Bilgisayar başında. Sallanmaya başladık. Karşımda dindar bir kadın oturuyordu. Arapça bir duaya başladı. Kalkıp gitmek istiyorum. Ama üç katı nasıl...

Kara kuru küçük bir çocuktu. Bu yüzden sürekli hastalanırdı. Ya ateşi çıkar, ya ciğerleri hırıldar ya da öksürüğe boğulup sabahlara kadar ne kendisi uyur...

Atma Yorgo din kardeşiz desem ayıp olurdu. Çünkü din kardeşi değildik. Yorgo, Arişti, Taki üç arkadaştılar. Yorgo ile Taki İstanbul’da öğrenciydi. Arişti Gökçeada’da çobanlık...

Koyu, puslu bir kış uykusundayım. Dizlerimi karnıma çekmişim, kollarım göğsümde düğümlenmiş. İçimi açıp kendi sıcaklığıma giresim gelmiş. Üşümesem ayak yoluna kalkacağım. Yorganı aralamak istemiyorum....