Safranbolu ve Karabük artık yapışık iki şehir. Bu yüzden bir arkadaşım buraya Safranbük derdi. Aralarındaki on kilometrelik boşluk zamanla kapanıp gitti. Sabahın serine sokaklardan...

Yorgunum. Çalışmaktan değil uykusuzluktan. Tuna Mahallesinde gece bekçiliğine başladığımdan falan değil. Uyku ile aram bozuk bu aralar. Yatakta sabaha kadar dönüp beynimin düşünce katarlarını...

Koyu, puslu bir kış uykusundayım. Dizlerimi karnıma çekmişim, kollarım göğsümde düğümlenmiş. İçimi açıp kendi sıcaklığıma giresim gelmiş. Üşümesem ayak yoluna kalkacağım. Yorganı aralamak istemiyorum....

Hava değişiverir aniden. Gün ortasında. Acayip bir lodos, ağır bir baş ağrısı... Şairin dediği gibi. Her şey birdenbire oluverir işte. Oysa bir kaç saat...

Basmakalıp bir soru vardır. Gezen mi çok bilir, okuyan mı? Bence bu sorunun yanıtı gezerken okuyan olmalıdır. Ben doğuştan kitap kaçkını olduğum için okuma...