Bir okulun üçüncü katındaydım. Bilgisayar başında. Sallanmaya başladık. Karşımda dindar bir kadın oturuyordu. Arapça bir duaya başladı. Kalkıp gitmek istiyorum. Ama üç katı nasıl...

Öğlen sıcağı ve tepemizdeki güneş dikenli teller gibi tenimi yırtıyordu. Asfaltın kıyısındaki ağaçların gölgesinden yürümeye çalıyordum. Yolun zifti kaynamış kara lastik ayakkabılarıma yapışıyordu. Demir...

Daha ben başlamadan o kocaman bir karpuz dilimini bitirmiş. Ne acelesi varsa artık. Yemek ile mideye indirmek arasında farklı şeyler. Mideye indirmiş, yalamadan yutmuş...

İlk olarak ne zaman para kazanmak için çalıştığımı anımsamıyorum. On on bir yaşlarındayken sergiden üzüm kaldırmaya yardım etmiş olabilirim. Ya da akşamüzeri pamuk...

Anılar labirentinde dolaşmak yıpratıcıdır. Çünkü orada hüzünler, acılar ve sevinçler kocaman karmakarışık bir yığın halindedir. Karşınıza ne çıkacağını bilemezsiniz. Büyük bir umutla yola çıkarsınız....