Kara kuru küçük bir çocuktu. Bu yüzden sürekli hastalanırdı. Ya ateşi çıkar, ya ciğerleri hırıldar ya da öksürüğe boğulup sabahlara kadar ne kendisi uyur...

On beş yıl kadar önce yolum çok ünlü bir tatil kasabasına düşmüştü. Şimdi mutlaka yerleşim iyice artmış ve evlerin çokluğu ile bir kente dönüşmüştür....

Koyu, puslu bir kış uykusundayım. Dizlerimi karnıma çekmişim, kollarım göğsümde düğümlenmiş. İçimi açıp kendi sıcaklığıma giresim gelmiş. Üşümesem ayak yoluna kalkacağım. Yorganı aralamak istemiyorum....

Ben buraya daha önce de gelmiştim. Yine bu mevsim... Otlar kurumuş, çamlar sıcaktan gölgelerine reçine damlatıyordu. Şimdiki gibi arabamız falan da yoktu. Sabahın erken...

Benim sizin köyünüzle ne işim olacak? Eski defterleri yeniden açmak artık çok anlamsız. Kırk sene yaşanan her şey için zaman aşımı sayılır. Acılar...